It's a wonderful run from Giggs!

Het is een uitstervend ras in de voetballerij, spelers die lang bij dezelfde club blijven. Als renpaarden worden ze verhandeld van het nest van de ene miljonair naar de andere oliemagnaat. Families moeten maar meeverhuizen, kinderen naar nieuwe scholen gaan, nieuwe vriendjes, nieuwe taal, nieuw land, alles nieuw. Het moet nu eenmaal, want papa verdient miljoenen door wat op een balletje te trappen. En de kans om ergens nog net dat tikkeltje meer te gaan verdienen kunnen de meeste stervelingen nu eenmaal niet naast zich neerleggen. Hebzucht zit ingebakken in de mens zoals rozijnen in boterkoeken.

En toch zijn er uitzonderingen die in de loop van hun carrière ongetwijfeld mooie aanbiedingen naast zich neerlegden en trouw bleven aan het thuisnest. Paolo Maldini, geboren in Milaan, getogen in Milaan en zal voor eeuwig geassocieerd worden met de Rossoneri van AC Milaan. Raúl Gonzalez, geboren in Madrid, getogen in Madrid en zal voor eeuwig geassocieerd worden met de Koninklijke van Real Madrid. Beide hebben met hun clubs alles gewonnen wat er te winnen valt en het lijkt dan misschien iet of wat logisch dat ze dan ook geen behoefte hadden andere horizonten op te zoeken, edoch, waarom zijn zij dan bijna een unicum? Het verdient tonnen respect je ganse carrière te wijden aan één team, jouw team. En ook al spelen die twee voor clubs die ik minder graag zie spelen, mijn respect voor beide legenden is er niet minder om.

Het spreekt dan ook vanzelf dat ik lyrisch kan worden over een gelijkaardig geval die wel bij mijn favoriete club speelt. Ryan Joseph Wilson werd op 29 november 1973 geboren in Cardiff, op zijn zesde verhuisde hij met zijn familie naar Manchester waar hij beter bekend is als Ryan Giggs. Giggs sloot zich in 1987 aan bij Manchester United en speelt nu, maar liefst 22 jaar later, nog steeds in het eerste elftal. Mocht alles dit seizoen meezitten voor United, kan Giggs zijn elfde titel, zijn vijfde FA-cup, zijn derde League Cup en zijn derde Champions League winnen. Wat nu al vaststaat, is dat Giggs er sowieso een belangrijke rol in zal spelen. De aalvlugge linkerflankspeler die rechtsachters aller landen nachtmerries bezorgde is verdwenen, maar zijn spelinzicht, eentijdsvoetbal en buitengewone intelligentie zorgen ervoor dat hij uit een sturende rol centraler op het middenveld al even spelbepalend kan zijn als met zijn rushes langs de zijn linkerflank.

Ryan Giggs is op zijn 35ste al even instrumentaal voor het succes van United als Ronaldo of Rooney, het zegt alles over de blijvende motivatie en inzet waarmee Giggs zich scherp houdt. Jammer is wel dat de winger nooit zijn kunsten heeft kunnen tonen op een groot landenkampioenschap. Het is een op foute info gebaseerde mythe dat Giggs ervoor gekozen heeft om voor Wales uit te komen en niet voor Engeland, Giggs is door en door Welsh en verdedigde altijd de kleuren van zijn land. Wellicht één van de grootste spelers die nooit op een WK zal gespeeld hebben.

Als afsluiter nog even die goal. We schrijven 14 april 1999, Man United is op jacht om zowel Champions League, FA Cup en Premier League en treft in de halve finale van de cup Arsenal met die ijzeren verdediging. In de replay komt Arsenal langszij en na een rode kaart voor Roy Keane zou je bijna gaan geloven dat de droom voorbij is voor United. Tot Vieira de bal knullig tot bij Giggs speelde. Kijk, geniet, heb kippenvel, één van de mooiste goals aller tijden door één van de grootste clubiconen aller tijden. It’s a wonderful run from Giggs. Laten we als Man United fans nog zo lang mogelijk van deze levende legende genieten.