My Morning Jacket - Dondante

In a dream, I saw you walking
Like a kid, alive and talking
That was you.

In the classroom you were teaching,
on the streets you were policing,
That was you.

To the one I now know most
I will tell them of your ghost
Like a thing that never, ever was.

And all that ever mattered will some day turn back to batter like a joke.
Behind thin walls you hid your feelings
takes four legs to make a ceiling like a thing.

In a dream I saw you walking,
with your friends alive and talking.
That was you.

Well I saw it in your movement,
and even though you never knew it.
Well, I knew.

Just how sweet it could be, if you'd never left these streets.

You had me worried, so worried, that this would last.
But now I'm learning, learning that this will pass.

De dag des Heren 29 Februari

Wat een saaie taal is het Nederlands eigenlijk. Neem nu het astrologische fenomeen dat we eens om de 4 jaar een 29ste februari hebben. De aarde doet eigenlijk iets langer dan 365 dagen om een baantje rond de zon te draaien en eens om de 4 jaar lossen we dat op door een extra dagje in te passen. Daarmee klopt het eigenlijk nog niet helemaal, maar dat zijn dan maar details meer. In ieder geval, in het Nederlands heten we dat een schrikkeljaar, schrikkeldag, schrikkelmaand, je snapt het wel. Schrikkelen is een woord dat we nog wel gebruiken in ons dierbare West-Vlaams in de betekenis van overslaan. Jammer, want eigenlijk slaan we niks over, we voegen in. Het is in de jaren dat we geen 29ste februari hebben dat we een paar uur overslaan. En dan nog, eigenlijk slaan we ze niet over, we hebben ze gewoon tekort.

Andere talen zijn daar iets creatiever in. Engels – van nature nu niet echt dé creatiefste, literairste taal – heeft het over een leap year, een beetje zoals ons dus. Weinig interessant. Om het wel interessant te maken, moeten we het in het iets historischer Engels gaan zoeken. Het ganse schrikkelfenomeen heet dan intercalation noemen en de 29ste februari is “intercalary day”, wat komt van het Latijnse “inter” en “calare” ergens iets tussen gaan opeisen. In die tijd werd het op voorhand aangekondigd dat die dag ertussen zou geschoven worden. Vandaar dat die dag dus in zekere zin opgeëist moest worden.

Veel leuker is het oud-Engelse “bissextile”, oud en al lang buiten gebruik, maar kijk eens wat zuidelijker. In het Italiaans spreekt men ook van “un anno bisestile”, in het Spaans “un día bisiesto”, ook het Portugees en het Frans hebben termen hiervan afgeleid. Deze uitdrukking heeft een zeer interessante etymologie. Het is namelijk zo dat Romeinen niet zomaar aan het eind van februari dat dagje toevoegden. Nee, ze voegden een dag toe 6 dagen voor het einde van de maand, de 24ste februari volgens onze kalender. Dus “bi” “sexto”, een herhaling (een tweede) zesde dag voor het einde van de maand. Leuk toch om eens aan de kinderen te vertellen op die bewuste dag?

Duitsers, rare wezens als ze zijn, halen hun oorsprong niet bij de Romeinen, maar bij de Grieken. Entschaltung komt van het Griekse “ἐμβάλλειν”, vrij vertaald inschakelen, invoegen, tussenpassen. Anders, minder poëtisch dan de Zuid-Europese landen, maar logisch. Veel logischer dan het schrikkelen waarmee wij het moeten zien te rooien. Jammer.

Beste nummer aller tijden.